Vanaf nu is er iedere zondag een blog van Britt. Vol hersenspinsels, genante ervaringen, sfeerverslagen, dromen en advies. – Door Britt, 20 jarige blogger op www.justbrittblog.nl, Muziektheater studente, dromend over New York, verslaafd aan suiker, heeft altijd honger en is dol op haar iPhone.
Terwijl ik het mijn laatste stuk Nutella-pizza naar binnen werk, kijk ik om me heen. Al de hele avond vraag ik me af hoe het kan dat ik hier zit. Ik heb de laatste tijd steeds vaker zo’n besef moment. Zo’n moment dat ik me afvraag hoe het kan dat ik dit allemaal mag doen met zulke lieve mensen om me heen.
Vroeger vond ik mezelf altijd een beetje autistisch. Ik was slecht in vrienden maken, was verlegen en durfde me niet te laten zien. Daarnaast heb ik de vriendschappen die ik wel had, verpest doordat ik gewoon geen goede vriendin was. Ik heb geroddeld over vriendinnen, was jaloers en was te graag alleen om er altijd voor mijn vriendinnen te zijn. Toen ik in 5 havo zat, was ik veel alleen. Ik ben bijna in mijn eentje naar mijn gala gefietst en ik was blij dat ik mijn diploma gehaald had en naar een nieuwe school mocht waar ik een nieuwe start kon maken. Mijn middelbare schooltijd was echt verre van de mooiste tijd van mijn leven.
Alleen al het feit dat je, na jarenlang saaie wiskundeopgaven maken, zelf mag kiezen wat je wil leren maakte mij blij. Ik ben altijd een beetje anders geweest. Mijn liefde en passie voor musical ging voor alles en de mensen om me heen begrepen dat niet. Dus rende ik opgelucht naar mijn eerste opleiding: een opleiding tot uitvoerend artiest. De hele dag bezig zijn met wat je het allerliefste doet, dat kan je toch alleen maar gelukkig maken? En dat werd ik ook, gelukkig. Langzamerhand kwam ik erachter wie ik was en verstopte ik me niet meer. Ik werd zelfverzekerd en maakte een heleboel hele lieve vrienden. En daarnaast werkte ik hard, keihard. Ik weet namelijk wat ik wil later. Ik wil mijn geld verdienen door op te treden. En dat is moeilijk, heel moeilijk. Er zijn zoveel mensen die het willen en zo weinig werk, dus je moet de allerbeste zijn. Dus werkte ik harder en harder om beter en beter te worden. En toen bereikte ik iets wat ik nooit had durven hopen.
In Nederland zijn er drie Muziektheater opleidingen. Die zijn erg populair. Bij iedere opleiding doen er 300 mensen auditie en er worden er tussen de twaalf en achttien aangenomen. En ik was er daar één van. Een van de zestien in mijn klas die de vier zware auditie rondes hadden overleefd. En natuurlijk geeft dit me later geen garantie op een baan, maar het vergroot de kans wel. Daarnaast doe ik nu gewoon een van de beste musical-opleidingen in Nederland. En dat heb ik bereikt, hoe dan?
Woensdagavond keek ik naar de mensen tegenover me aan tafel. Mijn vriendengroep van mijn vorige opleiding had ‘s ochtends stage gehad en had daarna vier uur gewacht tot ik klaar was met mijn les om acht uur ‘s avonds om met mij nog een drankje te gaan drinken. En die mensen zijn zo verschrikkelijk lief, hebben altijd achter me gestaan en zijn nu nog steeds een groot deel van mijn leven. Ik doe de opleiding van mijn dromen, mijn klasgenoten zijn als familie voor me en ik kan gewoon niet geloven dat er zoveel mensen achter me staan. En terwijl ik een van mijn vrienden met bierviltjes bekogel, hardop lachend, denk ik terug aan mezelf vijf jaar geleden. Hoe ongelukkig ik was als ik ‘s avonds in mijn eentje thuis zat. Nu ben ik 20 en doe ik alles wat ik altijd al had willen doen. En ik weet niet hoe ik al mijn vrienden gemaakt heb en hoe het kan dat ze bij me blijven, maar ze zijn er en daar ben ik zo verschrikkelijk dankbaar voor.
En naast mijn studie en avondjes met vrienden, maak ik ook nog tijd om te bloggen. Dat doe ik zo vaak als ik zin heb op www.justbrittblog.nl en iedere zondag hier! En dat vind ik echt super intens awesome. Ik hoop dat ik me met het vorige verhaaltje een beetje heb voorgesteld. Natuurlijk is er nog veel meer over mij te vertellen. Bijvoorbeeld dat ik nagels bijt, sadistische humor heb, 1.83m ben, schoenmaat 43 heb en ik niet kan parkeren, maar dat komt later allemaal langs. Ik hoop dat ik jullie nu een beetje een globaal beeld van mijn leven gegeven heb.
Laat me weten hoe jullie deze eerste blog vonden, want ik ben super benieuwd. Een nieuwe blog vinden jullie hier volgende week zondag. En wil je niet zo lang wachten? Kijk dan even op mijn blog. Tot volgende week!
Lees ook:Blog van Britt: Mijn nieuwe missie in het leven.
Lees ook:Blog van Britt: ‘Hoi, hier ben ik dan, de liefde van je leven.’
Lees ook:Blog van Britt: Dromend over New York.
Lees ook:Blog van Britt: Ik sta hier, onhandig heen en weer te stappen met uitgelopen make-up over mijn hele gezicht.
Lees ook:Blog van Britt: Verdwijnen onder de dekens.